Pílagrímaferð mín í Bruggsmiðjuna Kalda

Fyrir stuttu síðan átti ég leið inn á Akureyri eftir að hafa fengið mér pylsu á Siglufirði, Ólafsfirði og Dalvík.

 

Það var virkilega gott veður þegar ég átti leið þarna um og þorstinn alveg hreint að drepa mig. Þá mundi ég eftir því að það er bjórverksmiðja á Árskógsandi (stundum er maður bara eins og Hómer Simpson, maður hugsar bara um mat og drykk).  Það var ekkert annað í stöðunni en að taka skarpa vinstri beygju og bruna á Árskógsand og leita að verksmiðjunni og slökkva á símanum ef hún Ólöf myndi nú taka upp á því að hringja í miðri skoðunarferð.

 

Leitin var nú frekar stutt því við manni blasti Bruggsmiðjan Kaldi rétt áður en maður kemur inn í þorpið. Þegar ég kom þarna að voru 2 starfsmenn Kalda að njóta kaffipásunnar fyrir utan verksmiðjuna og ég spjallaði létt við strákana sem voru alveg eldhressir en þó verð ég að taka það fram að þeir voru alveg bláedrú. Þeir beindu mér upp til hennar Agnesar sem er með alræðisvald yfir öllum bjórnum og bjórframleiðslunni.

 

Hjá Agnesi fékk ég alveg sérdeilis góðar móttökur og hún sýndi mér alveg hreint allt mögulegt og ómögulegt sem tengist bjórframleiðslu og bjórnum frá Kalda.  

 

Ég fékk að sjá framleiðslulínuna hjá þeim og það er vafalaust ekkert ósvipað fyrir bjóráhugamanninn að vera kominn í skoðunarferð í Bruggsmiðjuna og fyrir fótboltamanninn að fara í pílagrímsför á leikvang hjá einhverju ensku, spænsku eða þýsku fótboltaliði. Reyndar tvinnast þetta oft á tíðum saman, þ.e.a.s. fótboltaáhorf og bjór þannig að hugsanlega er komin hugmynd að því að gera fyrsta Bjórleikvanginn í heiminum við hliðina á Kalda. Ég sé fyrir mér að byrjað sé á því að fara og skoða fótboltavöllinn, stúkuna og allt það sem fótboltaáhugamenn skoða og svo beint í bjórskoðun. Þetta mundi slá í gegn.

 

En hjá einum brugggræjunum þarna fannst mér eins og ég stæði fyrir framan Gullna Hliðið og biði eftir því að ég yrði baðaður í gilltum ljóma, hreinsaður frá toppi til táar og gengi endurnærður um ganga verksmiðjunnar. Að lokum skoðaði ég áfyllingar og pökkunarlínuna þar sem virkilega huggulegar bjórblómarósir fylltu á kassa og flöskur. Það er alveg óhætt að segja að þetta gæti verið svipað englakórnum sem syngur vonandi yfir manni þegar maður kemur yfir um eins og sagt er.  

 

Allavega var virkilega gaman að fá að sjá þetta allt saman hjá Agnesi og þeim hjá Bruggsmiðjunni Kalda þó svo ég færi jafn þyrstur frá þeim og þegar ég kom til þeirra, því ég var jú á bíl og Ólöf mín ekki með mér til að keyra. (Af hverju í ósköpunum tók ég hana Ólöfu ekki með í þessa ferð?). 

 

Eins og segir á heimasíðu Bruggsmiðjunnar Kalda kom hugmyndin af fyrirtækinu frá hjónunum Agnesi Sigurðardóttur og Ólafi Þresti Ólafssyni á Árskógsandi.

 

Í dag er framleiðslugetan um 500.000 lítrar á ári. Hjá fyrirtækinu vinna í dag 5 manns sem eru fastráðnir og 2 í hlutastarfi. Bruggmeistarinn Kalda er David Masa og er hann nokkuð þekkt nafn í bruggheiminum. Hann hefur sérhæft sig í því koma af stað litlum brugghúsum út um allan heim.